Hallo, ik ben hier nieuw.
Ik ben naomy en ben bijna 15 jaar.
Ik heb maandje terug ong. te horen gekregen dat ik fybromyalgie heb. Sins kleins af aan liep ik al met pijn ik heb niet gekropen toen ik klein was, en dan naar de dokter gaan en die zeggen dan ja zijn groei pijnen. Toen ik 6 jaar was dacht ik op judo te gaan ik won wedstijden uiteindelijk gestopt omdat ik niet meer kon, anders had ik meekunnen doen aan het toernooi van nederland. Ik heb even een pauze gemaakt van sporten en ben daarna op turnen gegaan. Ik had soveel pijn elke keer na het trainen ik at zelfs die avond niet meer na de training wij terug naar de dokter is het weer groeipijnen maar ik stond al 1 jaar stil. Op school kreeg ik het steets moeilijker. Zijn we weer terug gegaan, zit er een acistente die stuurde ons eindelijk door naar het ziekenhuis. Ik werd gelijk op me bloed onderzocht alleen daar was niks te zien. Ze hadden het tussen haakjes op reuma gezet omdat ik die klachten heb. Ze zei kom maar terug als het echt niet gaat. Me school heb der onder geleid. Heb maanden thuis gezeten van school. Toen zijn we terug gegaan. Eindelijk na 14 jaar heben ze vastgesteld dat het fybromyalgie is. Pas na 14 jaar !! Al die tijd geloofde de dokter me niet!! Of naja zo gevoel krijg je elke keer. Ik moes van turnen af.. Het was me droom om topturnster te worden das nu wel door me neus heen geboord. School gaat slecht en leid er onder. Het is nog de vraag of ik over ga naar de 4de klas. Ik hoop het zo ik wil van school af weg van al dat gezijk, ik wil mijn eigen weg! Het is so moeilijk om er mee om te gaan hebben jullie tips? Voel me soms so hopeloos omdat ik niet veel dingen kan doen...