@Bertolo
dat van die 7,5mg/week had ik wel verwacht, zelfs bij sarcoïdose (waar ze vaak met lagere doseringen goede resultaten kunnen bereiken) wordt dat niet voorgeschreven, maar wordt begonnen met 10mg, en in de praktijk toch opgehoogd. (ik zit zelf op 17,5mg/week, en omdat ik de voorgeschreven plaquenil maar niet kan slikken door de bijwerkingen, denk ik dat het nog wel verder opgehoogd gaat worden)
Wat betreft die artsen in opleiding: klinkt mooi, maar zo gaat het overal, en die artsen zitten daar maar 6 maanden per afdeling. Dus die zie je hooguit 2 keer, op den duur zelfs maar 1 keer, en dan zijn ze alweer weg, en moet een nieuwe zich weer in jouw casus in gaan lezen.
Die arts op de achtergrond, die hoort hooguit 1 á 2 zinnen van jouw verhaal, want die heeft van nog honderden patiënten het verhaal aan te horen, en te volgen.
Ik hoop dat het je goed blijft bevallen daar, maar houd alsjeblieft in je achterhoofd, dat je ook over kunt stappen naar een regionaal ziekenhuis, waar je gewoon onder behandeling komt bij 'meneer of mevrouw d'n dokter zelf'. Ik heb op een gegeven moment voor gekozen. Ik heb intussen drie ziektes op mijn naam staan, die allemaal vrij onbekend zijn bij artsen, laat staan bij artsen in opleiding. Ik had er werkelijk niets aan, dat soort artsen. Sterker nog, ik werd er slechter van. Want die kwamen doodleuk aan met opmerkingen als 'het zit tussen uw oren', 'zoek maar een goede psycholoog', 'een revalidatie traject bij Ciran is hier op de plaats' enz. Terwijl ik dus prima in mijn vel zit. Ik heb een keer een medisch psychologe gesproken, en die vond dat ik een goede coping had, goed in mijn vel zat enz.
Nou ja, dat dus

groetjes,