En nu ga ik er even voor zitten. Eindelijk een avondje rust en een beetje energie over dus hier mijn "bevallingsverslag" van 2 maanden geleden

. Alweer 2 maanden, niet normaal....
Ik had het helemaal gehad dus een ananas gekocht en die dinsdagavond aangesneden en opgegeten. Manlief mocht ook een klein stukje

en kreeg de waarschuwing dat het nu binnen 24 uur zou gaan gebeuren.En ja hoor 's -ochtends om 6 uur plas ik in mijn broek, dacht ik half slapend, dus niet, mijn vliezen waren gebroken net zoals bij Chiel. Alleen nu geen paniek want het mocht en ik wist wat er ongeveer zou gaan gebeuren. Ziekenhuis gebeld en ik mocht komen, oma gebeld om op te komen passen. Bij het ziekenhuis aangekomen kreeg ik de eerste wee in de auto en ik was helemaal blij want dacht dat ik gewoon zou gaan bevallen. Op de kraamafdeling kreeg ik mijn prednison volgens het stressschema want het zou binnen een dag gaan gebeuren. Na uren aan de CTG te hebben gelegen en nauwelijks weëen te hebben gehad voelde ik de baby niet echt meer. De harttonen van Jikke waren wat vlak en de dienstdoende gynaecoloog wilde geen risico nemen door af te wachten. Het kwam waarschijnlijk door de prednison dat de hartslag zo vlak was maar zeker weten doe je dat nooit. Dus toch een keizersnee na overleg met mijn eigen gynaecoloog. Ik had er toch wel rekening mee gehouden en zeker ook omdat ik nauwelijks weëen had maar het was toch een teleurstelling dit te horen. Gelukkig had ik nu niet al uren pijn gehad en weëenopwekkers dus ik was gewoon "lekker fit". En dan is het zo geregeld, catheter en infuus prikken en binnen een uur heb je een kind

. Klinkt alsof het allemaal perfect ging maar helaas ging het infuus prikken niet zo lekker, de eerste keer mis (heb er nu nog een blauwe plek van echt waar!), de tweede keer zat ie maar net aan maar goed genoeg. En toen de ruggeprik, ik zei nog dat ik bang was. En dan krijg je het standaard antwoord weer hoor, het stelt niets voor die infuus prik is veel erger. Nou meneer de anaestesist kom jij er dan maar naast zitten en laat er ook gezellig eentje zetten. Omdat hij mij niet echt serieus nam had ik geen vertrouwen en toen het iets te lang duurde raakte ik dus in paniek. En toen moesten ze nog gaan prikken. De verdoving ging goed maar ik moest nogal huilen en toen kreeg ik dus een snauw van wat is er nou aan de hand mevrouw terwijl hij in mijn rug met die naald zat te draaien want het lukte dus niet in een keer. Na een aantal pijnlijke pogingen is het uiteindelijk gelukt en was ik verdoofd en over de zeik

. Dus voor mij geen ruggeprik meer, volgende keer gewoon algehele narcose want ik heb hier geen zin meer in. Niet dat er nog een bevalling komt, twee is genoeg

. Maar dat was dan ook het enige wat tegenviel. Ze kregen Jikke niet zo makkelijk uit mijn buik maar na veel trekken en flink duwen hoorden we babygehuil. Bij Chiel was het doodstil dus wij waren heel blij. Ze werd meteen onderzocht en had een heel goede apgar score. Niet snel snel in de couveuse en naar de kinderafdeling. Nee gewoon lekker bij mama en papa terwijl ik gehecht werd. En daarna op mijn borst in alle rust terug naar de afdeling en ze mocht gewoon bij mij op de kamer blijven. Hoe anders kan het gaan.
Na een lange nacht waarin ik niet wist hoe ik moest gaan liggen wilde ik de volgende ochtend niets liever dan uit bed en douchen!!! Goed het doet effe pijn maar als je er eenmaal uit bent en op de been gaat het veel beter. Lekker douchen en tutten met de nieuwe aanwinst. Vrijdagochtend dacht ik bij mezelf ik wil wel naar huis. Het was bloedheet daar, het bed lag niet lekker etc.. Ik stelde het voor aan de zuster en als ik naar de wc kon (niet voor de plas

) dan zou het wel mogen. En zo was ik vrijdagmiddag al weer lekker thuis met Jikke en kraamhulp en ik heb een heerlijke kraamtijd gehad. Ik ben heel blij dat ik ook heb mogen ervaren dat het anders kan. En nu zijn we al weer 2 maanden verder. Het is heel pittig want Jikke heeft veel last van krampjes en het duurde even voor ze dag en nacht doorhad. Ze huilt veel overdag maar gelukkig slaapt ze 's nachts wel. ze krijgt nog wel een of twee flesjes maar daarna tukt ze gewoon verder. We zijn nu een beetje aan het zoeken naar wat helpt of wat ze mankeert. We hebben cinababy en infacol geprobeerd. Hielp niet. Daarna Friso comfort ipv standaard en dat helpt iets. Mijn zus raadde aan om het water met kummel te koken en daar flesjes mee te maken. Dat hielp ook wel maar afgelopen weekend had ze een verstopping, waarschijnlijk door de kummel. Keiharde poep die ze er niet uitgeperst kreeg en na overleg met de huisartsenpost hebben we nu laxeermiddel met diaree als gevolg. Maar goed het komt er iig uit. En na wat zoeken op internet heb ik het vermoeden dat ze wel eens verborgen reflux kan hebben. Dus ik heb maar een afspraak gemaakt voor vrijdag met de huisarts want we hebben nu lang genoeg lopen soebatten.
Maar verder is het volop genieten, het is een heel ander kind als Chiel. Ze is heel sterk in haar benen en nek en ze groeit als kool. Chiel die zat steeds net boven de onderste lijn en Jikke die schiet als een speer omhoog naar de bovenste lijn. Ik denk dat zij niet zo lang over kruipen, lopen etc zal doen als Chiel dus er staat ons nog wat te wachten

. En Chiel begint er nu ook aan te wennen. Hij is zo lief voor zijn zusje, als ze huilt dan wiegt hij de wagen heen en weer of aait over haar voetjes. Alleen slaapt hij niet meer zo goed als eerst, hij moet ook wennen aan de nieuwe situatie. Dat zal ook wel weer goed komen. Hij begint nu ook echt te praten, er komen dagelijks woordjes bij en hij maakt ook zinnetjes van twee of drie woorden. Helemaal geweldig! Hopelijk komt er gauw verbetering bij Jikke zodat ik overdag meer aandacht aan hem kan besteden want dat schiet er nu regelmatig bij in omdat ze veel huilt. De tv staat hier 's ochtends veel aan en daar voel ik me wel schuldig over. Gelukkig heeft papa alle tijd als hij thuiskomt uit zijn werk en in het weekend. Ook dit zal wel weer goed komen maar ik vind het wel jammer dat ik zo weinig tijd voor hem heb. En wat natuurlijk ook geweldig is zijn al die roze kleertjes en jurkjes! Dus het gaat hier naar omstandigeheden best wel goed, alleen kom ik nergens meer aan toe. Maar ook dat zal wel weer beter worden!
wat een verhaal zeg....