Fran73 schreef:Waar ik mee zit is dat ik mezelf niet met veel plezier en energie zie werken aan zwanger worden op deze manier... En de gyneacoloog heeft toch wel aangegeven, gezien mijn leeftijd, het is nu of nooit. Heeft iemand van jullie dat ook ervaren en wat doe je dan? Hoe vrij je nog met je partner als alles pijn doet?
Hoi,
Ik ben nu 25 weken zwanger van mijn eerste kindje. Ik gebruikte ook MTX en ben in verband met mijn kinderwens overgegaan naar Sulfasalazine (2000 mg) en Naproxen. Ik had (en heb) relatief weinig klachten, alleen een (zeer hardnekkige) ontsteking in mijn knie. Met de Naproxen ben ik gestopt na de positieve test en gelukkig houdt mijn ontsteking zich sindsdien aardig rustig en is het allemaal goed te doen. Sulfasalazine mag ik doorgebruiken, maar ik ben wel onder controle bij het ziekenhuis i.p.v. bij de verloskundige. Dat is overigens meer uit voorzorg, want mocht ik uiteindelijk tóch meer medicijnen nodig hebben, dan kreeg ik sowieso een medische indicatie.
Maar nu je vraag. Ik had er ook niet altijd zin in en energie voor. Omdat ik ook een wat onregelmatige cyclus had, heb ik ovulatietesten gebruikt (die kun je gewoon bij de drogist kopen). Ik wist dan precies wanneer de vruchtbare periode was. Rond die dagen gingen we dan elke dag aan het 'klussen', en op de andere dagen niet/minder. Op deze manier ging de druk er voor mij een beetje af. Het is weinig romantisch moet ik toegeven. Mijn vriend had er nog meer moeite mee dan ik, hij vond het echt heel naar om mij met pijn te zien, maar het was voor een goed doel en gelukkig was het bij ons gauw raak! Mijn advies is dus: Even door de zure appel heen bijten

, hoe stom dat ook klinkt. Later komt het romantische en spontane wel weer... Veel succes!