Hallo allemaal
Ik ben 46 en heb sinds mijn 25e reuma.
Ik lees hier op het forum veel berichten over mensen met psychische problemen vooral depressie. Langzamerhand wordt het bij mij duidelijk dat ik er waarschijnlijk wel aanleg voor heb, maar dat de biologicals, in mijn geval Remicade en Enbrel mij behoorlijk van het padje af hebben gebracht. Bij de Remicade (Infliximab), die ik ongeveer 7 jaar gebruikt heb, had ik dat niet door. Het hielp ook zo goed tegen de reuma. Toen ik er mee moest stoppen om een andere reden voelde ik me na een tijd weer mijn eigen zelf. Wat ik heb meegemaakt; ik werd impulsief, depressief ik heb enkele malen overdosis medicatie ingenomen, ik had een complete gedragsverandering, vrienden die mij al vanaf mijn jeugd kennen zeiden: 'dit ben je niet, dit heb je nooit gehad". Uiteindelijk had ik zelfs de diagnose borderline. Na een tijd van rust ben ik toch gestart met Enbrel maar na een maand of 7 weer gestopt ; ik voelde het al weer aankomen, maar gelukkig op tijd in de gaten. Wat ik nu vooral voel is depressiviteit. Wat vreemd is dat ik op Amerikaanse/Engelse Forums soortgelijke ervaringen tegenkom. In het Nederlands veel minder. Vandaar dat ik mijn ervaring hier neerschrijf. Hoewel ik dit niemand gun ben ik toch op zoek naar ervaringsverhalen. en als ik maar één iemand ermee kan helpen is me dat al de moeite waard. Het punt is: psychische aandoeningen worden door artsen algauw op andere factoren geschoven. Hoeveel artsen melden iets dergelijks bij de Lareb? Onderzoek is al helemaal niet interessant; het levert geen cijfers en statistieken op, gevoel is niet meetbaar.
Ik ben benieuwd naar reacties.