Dag allemaal,
Ook ik werk 32 uur per week. Ik werk "al" 6 jaar voor hetzelfde bedrijf waarin ik steeds de kans heb gehad om hogerop te komen.
Ik werk als secretaresse voor een groot internationaal bedrijf wat ik erg leuk vind. Ik weet dat ik in een luxe positie verkeer omdat ik vanaf het begin een vast contract heb.
Voordat ik reuma kreeg was ik 2 dagen in het jaar thuis als het echt niet anders kon, dus was het een hele omschakeling om van een gezond krachtig lichaam ineens de meest gemakkelijke dingen niet meer te kunnen doen. Ik heb geluk dat ik al een kantoorbaan had dus heb ik me niet hoeven laten omscholen of ander werk moeten zoeken.
Wel is de reuma na de geboorte van mijn zoon in 2006 heel heftig geworden, daardoor en door de lange weg die je moet afleggen voordat je de juiste medicatie hebt gevonden ben ik 1.5 jaar thuis geweest. In juni 2007 mocht ik op therapeutische basis weer beginnen, ik wilde heel graag weer meer uren gaan maken maar gelukkig heeft de bedrijfsarts me afgeremd. Je denkt dat je weer heel veel kunt als je je wat beter voelt maar een werksituatie is toch heel anders dan thuis. Je kunt niet zomaar een half uurtje niksen om even uit te rusten.
In september 2007 ben ik voor 32 uur per week gaan werken (voorheen 40 uur). Ook mijn man werkt 32 uur, zo hebben we allebei een eigen dag thuis met onze zoon naast het weekend en hij gaat voor 3 dagen naar een gastgezin. Hij heeft het daar prima naar zijn zin, als dat niet zo was denk ik dat ik een dag minder was gaan werken.
Wel heb ik gemerkt dat een arboarts liever heeft dat je zelf beslist om minder uren te gaan werken omdat je geen fulltime baan meer aankunt dan dat je voor een deel wordt afgekeurd. Dit betekend dan wel dat je een groot stuk van je inkomen moet missen, terwijl je al meer kosten moet maken omdat je in huis dingen moet aanpassen, andere auto moet kopen e.d. Dus de kosten lopen op en je salaris gaat omlaag.
Ik probeer dus ook zo lang mogelijk deze 32 uur per week te blijven werken.
We hebben toen ik ziek werd direct een andere auto moeten kopen omdat ik niet meer zelfstandig in en uit de auto kon komen, laat staan auto rijden.
En op dit moment zijn we druk bezig om een ander huis te kopen. We hebben nu b.v. de wasmachine op zolder staan, maar ik kan niet zo goed meer traplopen en wil dit op de benedenverdieping kwijt kunnen (zo zijn er nog wel 5 dingen te noemen waar ik dagelijks tegenaanloop in huis wat ik niet goed kan).
We verkeren gelukkig in een luxe positie waarin we kunnen beslissen om iets anders te kopen, ik weet uit ervaring dat dat niet altijd zo is.
Maar ik dwaal af.........
Ik ben een van de gelukkige die een arboarts heeft getroffen die niet alleen aan de werkgever denkt maar ook aan de werknemer.
En dat ik al een kantoorbaan had toen ik ziek werd.
Ik wens iedereen leuk werk toe en een fijne werkgever!
En is dat niet zo dan kom je hier maar lekker klagen
Groetjes, Kika